ندای اصفهان- دکتر سید مرتضی میرسراجی (مدرس دانشگاه)
خواهران دو قلویِ آمریکاییِ «اَبیگِل» و «بریتَنی»، به خواست خدا، دارای دو سر ولی یک بدن هستند و این مسأله ای بسیار شگفت انگیز برای همۀ ما به شمار می رود.
هر کدام از این دو قلوها، یک دست و یک پا را هدایت می کنند و حس لامسه در آن ها فقط محدود به نیمۀ سمت خود است. برخی اندام های آنان مجزا ولی برخی دیگر مانند رودۀ بزرگ، مقعد، مثانه، واژِن، کبد و دیافراگم مشترک است.
شاید عده ای با دیدن تصاویر یا ویدیوهای آن ها، به فکر فرو روند که این دو، با فرض دین مدار بودن، چگونه از نظر شرعی باید ازدواج کنند؟ یا احتمالاً بعضی دیگر، از نظر فیزیولوژی در مورد آن دو خواهر، اندیشه خواهند کرد که با وجود یک «واژِن»، مقولۀ «اُرگاسم» در آنان چگونه خواهد بود؟ یا برخی دیگر از بُعد حقوقی به قضیه می نگرند که فرضاً اگر یکی از دو قلوها، قتلی مرتکب شد و حُکم قصاص برای او صادر شد؛ چگونه می توان این حکم را در خصوص او اجرا نمود؛ در حالی که مرگ یکی، منجر به فوت دیگری و نقص یکی، اسباب نقص دیگری را فراهم می سازد.
اما فارغ از این نوع نگاه ها که در جای خود، قابل طرح و تأمل است؛ نکتۀ دیگری نیز به نظر بنده رسید و آن وجود مجسمه ای باستانی در موزۀ «مِترو پولیتَن» در شهر «نیویورکِ» کشور«آمریکا» بود که به سرعت، مرا به یاد این دو خواهر انداخت.
تصویر مجسمۀ بسیار قدیمی را در زیر مشاهده می نمایید؛
این مجسمۀ سُفالیِ باستانی که با عنوان «Double-headed figure» (چهرۀ دو سَر) در موزه مترو پولیتَن شناخته می شود؛ برای حدود ۲۲۰۰ تا ۲۳۰۰ سال پیش از میلاد حضرت مسیح (ع) است؛ یعنی حدود ۴۳۰۰ سال پیش که در عصر ما و در شبه جزیرۀ «سانتا اِلِنا» در کشور «اِکوادور» در «آمریکای جنوبی» کشف شده است و دو زن را شبیه به اَبیگِل و بریتَنی، خواهران دو قلوی آمریکایی، با یک تنه و دو سر نمایش می دهد و جالب آنکه برای دانشمندان باستان شناس، هنوز هدف از ساخت این مجسمه با این شکل و شمایل، معلوم نشده است.
این مجسمۀ عجیب به شمارۀ دسترسی ۱۹۸۰.۳۴.۱ در موزۀ یاد شده، نگهداری می شود و ابعاد آن ۸.۹ در ۱۴ در ۱.۹ سانتیمتر است. ضمناً یک نکتۀ دیگر نیز از این موضوع استفاده می شود و آن، ظهور مجسمۀ دو سرِ باستانی و همچنین به دنیا آمدن و حضور اَبیگِل و بریتَنی در یک قاره است.
انتهای پیام/